[Κατά τη μακρόχρονη ιστορία του Ε.Μ.Π., η υψηλής στάθμης μαθηματική παιδεία θεωρήθηκε απαραίτητη για τη σωστή εκπαίδευση των μηχανικών.Έτσι, ανέκαθεν στο Ε.Μ.Π. τα Μαθηματικά προσέφεραν όχι μόνο ένα απαραίτητο υπόβαθρο γνώσεων, αλλά και γενικότερα διαμόρφωναν την επιστημονική κατάρτιση των διπλωματούχων του. Από το ιδρυτικό διάταγμα (31‐12‐1836) διαφαίνεται ο σημαντικός ρόλος των Μαθηματικών, ως βασικού εργαλείου της τεχνολογικής ανάπτυξης, τόσο με τη δυναμική της θεωρίας τους, όσο και με τον πλούτο των εφαρμογών τους.
Ο συγκερασμός των δύο αυτών στόχων, δηλαδή της εκπαίδευσης ικανών μηχανικών και της παροχής μαθηματικής παιδείας υψηλού επιπέδου, αποτέλεσε το πλαίσιο, κατά το πρότυπο της γαλλικής Πολυτεχνικής Σχολής, μέσα στο οποίο άρχισε να λειτουργεί το Ε.Μ.Π. παράλληλα με άλλα ευρωπαϊκά Πολυτεχνεία. Από την εποχή του Α. Δαμασκηνού (1877‐84), η διδασκαλία των Μαθηματικών δεν περιορίζεται μόνο στις αναγκαίες μαθηματικές γνώσεις, αλλά απηχεί και τις σύγχρονες ανακαλύψεις στα Μαθηματικά.
Η τάση αυτή θα ενισχυθεί με το κύρος και τη διδασκαλία δύο διαπρεπών μαθηματικών, του Κυπάρισσου Στέφανου και του Ιωάννη Χατζηδάκη και θα συνεχισθεί στα χρόνια του μεσοπολέμου με τον Γεώργιο Ρεμούνδο. H παρουσίαση και διδασκαλία των Μαθηματικών με τη σημερινή της μορφή, κατάλληλη για τεχνολογικές σπουδές υψηλού επιπέδου, διαμορφώθηκε από το Νικόλαο Γεννηματά και ολοκληρώθηκε με τους Νικόλαο Κριτικό και Φίλωνα Βασιλείου. Πρέπει να σημειώσουμε ότι τα Μαθηματικά αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών φοιτητών του Ιδρύματος που στη συνέχεια έγιναν διαπρεπείς ερευνητές τόσο στα Θεωρητικά όσο και στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι στο αναλυτικό πρόγραμμα του ακαδημαϊκού έτους 1937 το μοναδικό μάθημα σεμιναρίου στο Ίδρυμα ήταν το «Μιγαδικές αναλυτικές συναρτήσεις και η σύμμορφος απεικόνισις». Και είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι πάρα πολλοί φοιτητές του Ιδρύματος, μεταξύ των οποίων και οι Χ. Παπακυριακόπουλος και Σ. Πηχωρίδης συνέχισαν τις σπουδές στους στα Μαθηματικά και τίμησαν με το έργο τους το Ε.Μ.Π. και την Ελλάδα. O Χρίστος Παπακυριακόπουλος ήταν στενός συνεργάτης του Νικολάου Κριτικού στο Ε.Μ.Π. (επιμελητής ως την παραίτησή του το 1946) και στη συνέχεια διέπρεψε στο εξωτερικό ως μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών (Institute of Advanced Studies) του Πρίνστον. Ο Χρ. Παπακυριακόπουλος, κυριευμένος από την παθολογική αγάπη του προς το Ε.Μ.Π., γράφει το 1952 στη διαθήκη του: «...εγκαθιστώ γενικόν κληρονόμον το Εθνικόν Μετσόβιον Πολυτεχνείο, εις το οποίον επιθυμώ να περιέλθει άπασα η κατά τον θάνατον μου ευρεθησόμενη κινητή και ακίνητος περιουσία μου...».